به دنبال رسوایی بانک انگلیسی بارکلیز، خبرگزاری رویترز در تحلیلی به بررسی خطرات بالقوه استفاده از کانال‌های ارتباطی دیجیتالی پرداخته است.
به گزارش ایتنا، ماجرا از آنجا شروع شد که بارکلیز، یک از مهم ترین بانک‌های انگلیس که از قدمتی ۳۲۲ ساله برخوردار است، به دلیل تخلف از مقررات بانکی حدود نیم میلیارد دلار جریمه شد.
بنا به گفته بی‌بی‌سی، کارمندان این بانک متهم به دستکاری در نرخ بهره استقراض متقابل بانکی شده‌اند.
به دنبال افشای این رسوایی، مارکوس آگیوس رئیس بانک بارکلیز، از سمت خود استعفا داد و باب دایاموند، مدیر عامل این بانک که پیشتر می‌گفت استعفا نخواهد داد، پس از چندی مجبور به کناره‌گیری از سمت خود شد.
هنگامی که آقای دایاموند با تلخی اذعان می‌داشت که از خواندن ایمیل‌های معامله‌گران در خصوص دستکاری نرخ بهره احساس ناخوشایندی به او دست می‌دهد، گویی حس ششم وی از ماجرایی تلخ که قرار است در آینده‌ای نزدیک گریبان‌گیر این بانک شود، خبر می‌داد.
شاید دلیل افشای این رسوایی، پیام‌های ذخیره‌شده‌ای است که کارکنان بارکلیز در آنها با افتخار از عملکرد خویش سخن می‌گفتند و یکدیگر را تحسین می‌کردند.
امروزه صاحبان کسب‌وکارها، دولت‌ها و افراد حقیقی و حقوقی در سراسر جهان، به تدریج این واقعیت را درک کرده‌اند که در قرن بیست و یکم هر چیزی که به صورت الکترونیکی ثبت شود - حتی اگر از آن محافظت کافی به عمل آید - ممکن است روزی به سرقت برود یا توسط مراجع قضایی فراخوان شود و در نهایت برای نویسنده یا دیگران خسارت‌هایی به بار آورد.
رسوایی بانک بارکلیز که باعث شد باب دایاموند شغل معتبر خود را از دست بدهد، نمونه‌ای از این دست است.
البته به نظر می‌رسد داستان این بانک مهم انگلیسی در حکم کوه یخی است که فقط نوک آن نمایان است و بخش عمده آن در زیر آب پنهان مانده است.
ایمیل، توییتر، پیامک‌ها و دیگر رسانه‌های ارتباطی می‌تواند خطرساز باشد.
به قول یک ناشر کانادایی به نام جان باست، به محض این که شما بر دکمه ارسال کلیک کنید، این اطلاعات در یک فضای مرگ‌ناپذیر دیجیتالی جا خوش می‌کند و و این بدان معناست که این داده‌ها هرگز از بین نخواهد رفت.
امروزه افراد با استفاده از موتورهای جست‌وجوگر در اینترنت، می‌توانند در چند ثانیه به میلیون‌ها صفحه اطلاعات دست پیدا کنند، در حالی که چه بسا پیش از ظهور اینترنت، دستیابی به همین داده‌ها، هفته‌ها تلاش و فعالیت کارشناسان را می‌طلبید.
از سوی دیگر این اطلاعات سری دیجیتالی را به راحتی می‌توان در اختیار وب‌سایت‌ها، روزنامه‌ها و دیگر رسانه‌ها قرار داد تا در معرض دید همگان قرار گیرد.
همانطور که این هفته ویکی‌لیکس در ادامه سیاست‌های افشاگرانه خود، به سراغ سوریه رفت و هزاران ایمیل مربوط به مکاتبات مقام‌های این کشور با شرکت‌های نظامی غرب را فاش ساخت.
خطر سوءاستفاده از مکاتبات دیجیتالی فقط از جانب هکرها و بزهکاران سایبری مطرح نیست بلکه بسیاری از شرکت‌ها از لحاظ قانونی ملزم هستند که حجم عظیمی از مستندات الکترونیکی خود را در اختیار نهادهای ملی، مراجع امنیتی یا دادگاه‌ها قرار دهند.
کوین کریگ (Kevin Craig) مدیر شرکت PLMR با اشاره به این که ایمیل‌ها از نظر قانونی قابل استخراج و بازیافت است، می‌گوید: به مشتریان خود متذکر می‌شویم که ایمیل فوق‌العاده آسیب‌پذیر است... و اگر ارتباطات شما از لحاظ قانونی ایمن نیست، در مورد آنچه که می‌نویسید، به دقت فکر کنید.
به همین دلیل است که برخی شرکت‌ها راه‌هایی پیش پای کارمندان خود می‌گذارند که با استفاده از آن بتوانند بدون ثبت شدن مکالمات و مکاتبات‌شان، به طور الکترونیکی با یکدیگر ارتباط داشته باشند.
به عنوان مثال شرکت آمریکایی Vaporstream نوعی سیستم تضمینی ارائه می‌کند که در آن، پیام‌ها را نمی‌توان ذخیره، بازیافت یا برای شخص ثالث ارسال کرد.
برخی شرکت‌ها نیز پایگاه داده‌ها و ایمیل‌های رد و بدل شده کارمندان خود را به طور کامل پاک می‌کنند.
به هر حال ماجرای بانک بارکلیز درس‌آموز است.
این بانک حدود نیم میلیارد دلار جریمه شده و سهام آن نیز در بورس سقوط کرده است.
چه بسا در آینده، با بررسی بیشتر پرونده کسانی که به دلیل نرخ بهره بالا، پول خود را از دست داده‌اند، این بانک با مجازات‌های بیشتر و سنگین‌تری روبرو شود.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند